Dziewiątką do Placu Rembrandta i muzeum kolonializmu

Kolejną linią, z której trasą warto się zapoznać jest oznaczona kolorem zielonym dziewiątka. Podróż znów rozpoczyna się przy dworcu, na drugiej pętli tramwajowej, po czym wjeżdżamy na ulicę Damrak. Kiedyś rzeka Amstel uchodziła poprzez Rokin i Damrak do IJ, jednak ten odcinek został zasypany. Na Damraku po prawej stronie znajdują się liczne sklepy i kawiarnie, po lewej dwa bardzo ciekawe budynki. Pierwszy to zbudowany z czerwonej cegły dawny gmach giełdy (Beurs van Berlage), zaprojektowany przez Hendrika Berlage i oddany do użytku w 1903 roku, obecnie pełniący funkcje kulturalne, będący też siedzibą Holenderskiej Orkiestry Filharmonicznej. Wejście do budynku mieści się pod 40-metrową wieżą zegarową.

Za budynkiem giełdy, przed placem Dam zlokalizowany jest dość pokaźnych rozmiarów ul, czyli dom towarowy Bijenkorf (co oznacza właśnie ul). Dziewiątka mija znany już plac Dam i jedzie dalej na południe ulicą Rokin. Ulica jest zwężona, a pod nią trwa budowa metra. Po lewej stronie widać gmach Allard Pierson Museum, eksponującego zabytki m.in. z imperium rzymskiego, starożytnego Egiptu czy Iranu.

Przez plac Muntplein tramwaj wjeżdża w wąską Reguliersbreestraat, gdzie zwraca szczególną uwagę kino Pathé Tuschinski, otwarte w październiku 1921 roku po dwuletniej budowie. Abraham Icek Tuschinski, pochodzący z Polski Żyd, wydał na tę budowlę cztery miliony guldenów. Najpierw w Rotterdamie stworzył trupę teatralną, potem przybył do Amsterdamu, gdzie w miejscu ruder określanych zachęcająco jako Czarci Zakątek wzniósł gmachu kinoteatru. Pomysłodawca imponującego gmachu zginął w Auschwitz w 1942 roku, a w czasie wojny teatr nosił nazwę Tivoli. Warto wysiąść z tramwaju, żeby dokładnie obejrzeć fasadę, która łączy secesję i art deco. Równie ciekawe jest podobno wnętrze tego uważanego za jedno z najpiękniejszych kin świata, zaprojektowane tak, by widz miał poczucie wkraczania w świat iluzji. Do dziś odbywają się tu premiery większości holenderskich filmów, budynek ma jednak też scenę i pełni również funkcję teatru.

Do tramwaju można znów wsiąść na placu Rembrandta, pośrodku którego stoi pomnik malarza, zaprojektowany przez Louisa Royera. Jest to najstarszy pomnik w Amsterdamie, został odsłonięty w 1852 roku, a 24 lata później przeniesiono go na środek placu. W ramach obchodów czterysetnej rocznicy urodzin Rembrandta w 2006 roku postawiono przed nim kolejny pomnik, figury nawiązujące do najsłynniejszego obrazu malarza „Straż nocna”. Wśród rzeźb nieustannie fotografują się turyści. Sam plac jest jednym z wielu w Amsterdamie miejsc nocnego życia.

Zaraz za placem dziewiątka wjeżdża w wąską uliczkę Amstelstraat, gdzie znajduje się, podobnie jak na Leidsestraat, splot torów. Potem przez Blauwbrug (niebieski most) na rzece Amstel tramwaj dociera do Waterlooplein. Ta część Amsterdamu to dawna dzielnica żydowska Jodenbuurt. Wychodząca z Mr. Visserplein Jodenbreestraat pełniła do II wojny światowej rolę jednego z ważniejszych ośrodków handlowych dzielnicy. Po drugiej stronie placu zlokalizowano XVII-wieczną Synagogę Portugalską.

Za mostem na Herengracht zaczyna się ulica Plantage Middenlaan, znana zwłaszcza z najstarszego ogrodu zoologicznego w Holandii. Kompleks Natura Artis Magistra.oprócz zoo mieści też akwarium i planetarium, można też zwiedzić muzeum geologiczne oraz skorzystać z biblioteki gromadzącej znaczne zbiory dotyczące zoologii i botaniki.

Kolejną przerwę w podróży warto zrobić przy Tropenmuseum. Muzeum Kolonialne powstało w Harlemie w 1864 roku, a w 1926 przeniosło się do obecnego budynku w Amsterdamie. Wystawy pochwalały kolonializm, wskazując na jego rolę cywilizacyjną. Zaczęło się to zmieniać po II wojnie światowej i uzyskaniu niepodległości przez Indonezję w 1945 roku. Zakres tematyczny zbiorów został rozszerzony o eksponaty dotyczący odległych rejonów świata nie będących holenderskimi koloniami. Dziś oddzielne wystawy przeznaczone są na ekspozycje dotyczące różnych kontynentów lub ich części. Zbiory muzeum obejmują 175 tysięcy przedmiotów i 155 tysięcy fotografii. Zwiedzający mogą też obejrzeć instrumenty muzyczne, maski czy kukiełki.

Na swojej dalszej trasie dziewiątka mija Oosterpark, później otwarty w 1894 roku Nowy Cmentarz Wschodni, by po około trzydziestu minutach od wyjazdu z dworca dotrzeć do pętli Diemen (Sniep).

Zdjęcia (19)

Komentarze (0)