W górę i w dół

Wschodnie dzielnice Drezna, położone na wzgórzach nad Łabą, są bardzo malownicze. Podobnie jak sama dolina rzeki, za sprawą której stolicę Saksonii wpisano w 2004 roku na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Na tej zaszczytnej liście Drezno figurowało przez pięć lat – w 2009 roku zostało z niej wykreślone. Taki dyshonor to rzadkość – na liście UNESCO jest wiele obiektów, ale usunięto z niej dotychczas tylko dwa punkty – rezerwat arabskich oryksów w Omanie i właśnie Drezno.

Przyczyną była budowa mostu Waldschlösschenbrücke (otwartego cztery lata później), stanowiąca, jak uznała komisja, niedopuszczalną ingerencję w krajobraz. Mający 636 metrów długości i 28 szerokości obiekt pomógł odciążyć centrum miasta z ruchu, całkowicie zmienił jednak panoramę rzeki. Budowa wzbudziła ogromne protesty, do których przyłączyli się wybitni twórcy, m.in. Günter Grass. W referendum większość mieszkańców opowiedziała się jednak za budową mostu.

Konstrukcję, która wzbudziła takie kontrowersje, trzeba koniecznie zobaczyć. Zmierzając w stronę Blasewitz i Loschwitz decyduję się więc na dłuższy spacer. Wysiadam z szóstki na Placu Saksonii (Sachsenplatz) przy remontowanym właśnie Albertbrücke i w dalszą drogę udaję się przykrytą śniegiem ścieżką wzdłuż nadłabskich łąk. Most straszy rzeczywiście z daleka, choć zdecydowano się na obniżoną konstrukcję, by był jak najmniej widoczny.

Willową dzielnicę Blasewitz z położoną na wzgórzu Loschwitz łączy dużo starszy, więc niekontrowersyjny, wybudowany w 1893 roku Loschwitzer Brücke – most zwany Blaues Wunder, czyli Niebieski Cud. Wydaje się raczej szary niż niebieski (zdjęcia z góry wykonane w ładną pogodę sugerują jednak rzeczywiście błękit), nie jest też szczególnie cudowny, jak wiadomo życie jest jednak pełne rozczarowań. Cudem był jednak w momencie otwarcia – był to wówczas jeden z najdłuższych mostów na świecie (280 metrów), którego nie podpierały filary.

Położona pod drugiej stronie rzeki dzielnica Loschwitz słynie z bogactwa i willowej architektury, a jej nadrzeczne tarasy nazywane są „Balkonami Drezna” (w nawiązaniu do Tarasów Brühla określanych jako „Balkony Europy”). W tej okolicy znajdują się dwie szczególne atrakcje – będące częścią systemu komunikacji miejskiej kolejki górskie. W przypadku obu posiadaczom biletu jednodniowego na drezdeński transport publiczny przysługuje zniżka przy opłacie za przejazd. Obie kolejki znajdują się w rejestrze zabytków.

Otwarta w 1895 roku kolejka linowo-terenowa łączy Loschwitz z uzdrowiskowym Weißer Hirsch. Trasa ma długość zaledwie 547 metrów, na których pokonuje się różnicę wysokości wynoszącą 95 metrów, maksymalne nachylenie wynosi 29%. Linię obsługują dwa wagoniki, jak zawsze w przypadku takich kolejek ruszające jednocześnie z przeciwnych krańców i mijające się w połowie trasy. Maksymalna prędkość wynosi 20 km/h, a największa możliwa przepustowość 630 osób na godzinę w jednym kierunku. Obecnie wagoniki kursują co 15 minut, przepustowość jest więc niższa. Na trasie są dwa tunele – Burgbergtunnel o długości 96 metrów i Prinzeß-Louisa-Tunnel długi na 54 metry oraz 102-metrowy wiadukt. Kolejka jest sterowana z górnej stacji, choć również na dole jest obecny pracownik, którego działalność wydaje się sprowadzać do wspierania pasażerów przy obsłudze biletomatu. Z wagoników korzystają nie tylko turyści, ale także mieszkańcy dzielnicy. Przy górnej stacji zlokalizowana jest restauracja Luisenhof.

Druga kolejka, której dolna stacja położona jest tylko kilkaset metrów dalej to kolej podwieszana, czyli Schwebebahn. Choć ma ona nieporównywalnie mniejsze znaczenie niż Schwebebahn w Wuppertalu, gdzie jest podstawą komunikacji w mieście, to właśnie drezdeńska kolejka, otwarta w 1901 roku, jest najstarszą tego typu na świecie. Pomysłodawcą i autorem projektu podwieszanej kolei linowej był inż. Langen z Kolonii. Wagony podwieszone są pod szyną, przytrzymywaną przez 33 słupy. Trasa łącząca Loschwitz z Oberloschwitz ma długość jedynie 274 metrów, różnica wysokości to 84 metry, najwyższe nachylenie wynosi 39,9%. Podróż trwa pięć minut, a po jej zakończeniu z górnej stacji można obejrzeć widok na dolinę Łaby oraz dzielnicę Blasewitz.

Zdjęcia (29)

Komentarze (4)