Brukselska linia średnicowa

Belgijska kolej pod względem wysokich częstotliwości przypomina holenderską, całe szczęście nie przesadza z nowoczesnością, nie ma więc bramek ani kart chipowych. W rozkładzie jazdy dla ruchu dalekobieżnego są natomiast oznaczenia linii, podobnie jak w komunikacji miejskiej. SNCB uruchamia 18 linii kategorii IC (od A do Z) oraz 19 linii IR (oznaczonych od małego a do s), np. Linia IC „A” kursuje z Eupen przez Liège i Brukselę do Ostendy, a IR „a” z Leuven do Sint-Niklaas. Oznaczeń tych nie ma na pociągach, gdzie wyświetlana jest tylko trasa. Większość linii kursuje przez cały dzień z godzinną częstotliwością, ale na wielu odcinkach kilka linii się pokrywa i łączna częstotliwość jest wyższa, co najmniej półgodzinna. Oznaczeń nie ma w przypadku pociągów osobowych, czyli L (Lokale trein).

Bardzo ważnym odcinkiem belgijskiej sieci kolejowej jest linia średnicowa łącząca północ z południem Brukseli. Podróż z południa na północ Belgii, a co za tym idzie także w kierunku Holandii na początku XX wieku nie była łatwa. Pasażerowie wysiadali z pociągu na dworcu Midi (czyli Południowym), a potem przez miasto musieli dotrzeć do dworca Północnego. Tramwaje nie dawały już rady przewieźć ogromnej liczby pasażerów. W 1903 roku zapadła decyzja o budowie linii kolejowej, która połączy dwie największe stacje.

Skala inwestycji była ogromna i wyraźnie przerosła inicjatorów. Przejęto część gruntów, w 1911 roku rozpoczęto prace budowlane, po czym wybuchła I wojna światowa. Dopiero kryzys lat trzydziestych spowodował przyspieszenie, co wiązało się z koniecznością znalezienia zatrudnienia dla coraz liczniejszych rzesz bezrobotnych. Start budowy to rok 1935, a jej ukończenie miało miejsce dopiero siedemnaście lat później. Budowa trasy miała duży wpływ na architekturę miasta, wyburzono bowiem wiele budynków.

Linia została wybudowana jako sześciotorowa (po trzy pary torów), na części trasy pod ziemią, na fragmencie na estakadach. Dokładnie w połowie mającej 3,8 kilometra trasy łączącej dworzec Północny z Południowym powstał nowy dworzec Centralny (po francusku Bruxelles-Central, po niderlandzku Brussel-Centraal), wyposażony w trzy perony wyspowe. Oprócz niego wybudowano jeszcze przystanki Bruxelles-Congrès oraz Bruxelles-Chapelle (po niderlandzku Brussel-Kapellekerk), na których zatrzymują się tylko niektóre pociągi. Wszystkie pociągi krajowe zatrzymują się na dworcach Północnym, Centralnym i Południowym, a międzynarodowe tylko na dworcu Południowym, niektóre także na Centralnym.

Uroczyste otwarcie linii średnicowej miało miejsce 5 października 1952 roku, a dziś przejeżdża nią 1200 pociągów na dobę.

Zdjęcia (4)

Komentarze (0)