Przywitanie z Czechami

Dopiero niedawno po długiej przerwie zacząłem przypominać sobie, jak to jest zostawić wszystko (nie, żeby było wiele do zostawiania) i choć na chwilę opuścić aglomerację warszawską. Teraz po raz pierwszy od ponad dwóch lat wyruszam na dwa tygodnie. Wygrzebany z szafy duży plecak stracił już dawno wszelką nadzieję i gdy zacząłem go pakować raz po raz pytał, czy to nie pomyłka. Uwierzył dopiero, gdy znalazł się na półce w przedziale pociągu EIC „Polonia”, który planowo wyjechał z Warszawy Centralnej o 6.10, by po niespełna pięciu godzinach przebijania się przez odcinki jednotorowe na objętej niekończącą się modernizacją CMK, a następnie przez Zagłębie Dąbrowskie i Górny Śląsk dotrzeć do Bohumina.

Zakup biletu w tutejszej kasie mimo braku kolejki znacznie się przedłużył. Bilet jest imienny, a kasjerka uznała, że skoro w moim nazwisku jest polskie „ń”, to nie można go zastąpić czeskim „ň” i mozolnie wyszukiwała odpowiednią literkę w tablicy znaków. Gdy skończyła, zorientowała się, że wystawiła bilet w wersji zniżkowej dla posiadaczy In-Karty i całą procedurę trzeba było zacząć od początku. W końcu jednak stałem się szczęśliwym posiadaczem „Jízdenki na léto” i mogłem rozpocząć dwutygodniową podróż po Czechach.

„Jízdenka na léto” (Bilet na lato) jest wakacyjną ofertą Kolei Czeskich (ČD). Za 1190 Koron, czyli około 180 złotych można przez dwa tygodnie podróżować bez ograniczeń wszystkimi pociągami ČD. Oznacza to, że za 14 dni podróży płacę mniej, niż za jeden przejazd pociągiem EIC z Warszawy do Katowic i z powrotem.

„Polonia” jeszcze nie odjechała, wsiadam więc do niej ponownie, żeby dotrzeć do Ostrawy. Dworzec główny w tym mieście prezentuje się lepiej, niż podczas mojej poprzedniej wizyty, przejścia na perony wciąż jednak są wyjątkowo obskurne. Po zostawieniu plecaka w przechowalni ulicą Nádražní (Dworcową) idę w stronę miasta. Miajm plac pisarza Svatopluka Čecha z kościołem Niepokalanego Poczęcia NMP i na przystanku Křižíkova wsiadam do autobusu linii 56 do Hlučína. Do tego miasteczka jeździ z Ostrawy różnymi trasami kilka linii autobusowych.

Moje 56 mija skwer Boženy Němcovej, dawną kopalnię Odra oraz most na Odrze, po czym wyjeżdża z Ostrawy. Dalej jadę koło Muzeum Górniczego na wzgórzu Landek i po około 20 minutach doceram do Hlučína.

Główną atrakcją tego 14-tysięcznego miasteczka jest wielokrotnie przebudowywany zamek, o którym najstarsza wzmianka pochodzi z 1439 roku. Jest tu również ciekawa starówka, z ratuszem z 1868 roku na Rynku. Z Hlučína planowałem wyjechać pociągiem, ale do godziny 15 tego dnia z powodu robót torowych kursują autobusy zastępcze. Na węzłowej stacji Kravaře ve Slezsku przesiadam się z autobusu do Regionovy jadącej w kierunku Chuchelnej. Linia biegła kiedyś dalej przez Krzanowice do Raciborza, zapewniając bezpośrednie połączenie tego miasta z Opawą. Odcinek graniczny został rozebrany w 1945 roku, ale z Raciborza do Krzanowic pociągi docierały do początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Potem podobnie jak niemal wszystkie polskie typowo lokalne linie kolejowe trasa została zamknięta. Na szczęście czeski odcinek ma się dobrze – trasą Kravaře – Chuchelná Regionovy kursują 20 razy dziennie – co godzinę od 4 rano do 23.

Dziś Chuchelną zamieszkuje niespełna 1300 osób. Półgodzinny postój wystarcza na krótki spacer po wiosce, do granicy jednak nie dochodzę. Następnie z przesiadką na stacji Kravaře ve Slezsku dojeżdżam do Opawy. 60-tysięczne dziś miasto, dawna stolica austriackiej części Śląska jest jednym z najciekawszych w okolicy. Najważniejszymi punktami Starego Miasta są dwa rynki – Dolny (Dolní náměstí) i Górny (Horní náměstí). Przy pierwszym znajduje się kościół świetego Wociecha, przy drugim Ratusz. Stare Miasto otacza park.

Dworzec Opava východ (czyli Wschód) widziałem już kilkukrotnie, ale znów robię mu kilka zdjęć. Otwarty w 1851 roku klasycystyczny budynek projektu Ernesta Ehrenhausa przeszedł modernizację kilka lat temu jednocześnie z linią do Ostrawy i w 2012 roku został uznany za najpiękniejszy w Czeczach. Hol dworca jest bogato zdobiony.

Roboty torowe już się zakończyły, więc bez przeszkód docieram pociągiem do Hlučína, skąd do Ostrawy wracam autobusem linii 34. Trasa okazuje się ciakawsza niż w przypadku linii 56. Najpierw jedzie się wąską, zadrzewioną aleją, potem koło masztu nadawczego, a następnie przez wsie Hošťálkovice i Lhotka, skąd rozciąga się widok na całą Ostrawę.

Z Ostrawy ekspresem „Helfštýn”, którego nazwa upamiętnia położony w Týnie nad Bečvou zamek docieram do Otrokovic, a po 20-minutowym spacerze jestem już w Ubytovni Oaza, która będzie moim domem przez najbliższe trzy noce.

Zdjęcia (38)

Komentarze (4)